Canım babamı kaybedeli koskoca 16 yıl olmuş, o kadar özledimki onu.. İnsan babasını kaybedince anlıyor diye beylik laflar yazamayacağım çünkü kimse yaşamadan anlayamaz sadece çok yakınınızı kaybettiğiniz zaman anlarsınız yaşanan acıyı..
15 yaşımdayken liseye gittiğimde, içinde 'baba' geçen her cümleyi duyduğumda içim buruk olurdu. 31 yaşındayım yine içinde 'baba' kelimesi geçen bir cümle duyduğum zaman bir tuhaf oluyorum. Seksenler dizisini her izlediğimde o aile tablosunu her gördüğümde birşeyler kopuyor içimden. Hatta çoğu bölümde çocukluğuma gidiyorum bazen ağlıyorum, babamla annemi görüyorum o diziyi izlerken, annemin babama yemek yapması, sofralar kurması, babamın anneme çiçekler alarak eve gelmesi, benim çocukluk anılarım işte babamla olan anılarım geliyor aklıma.
Belki babasını tanıyamayan, onu çok küçük yaşta kaybeden insanların onunla anıları olmayan insanların acısı daha farklıdır, onları da ben anlayamam. Ama babanızla yaşadığınız bir anınız bile olsa, asla unutulmuyor hafızanızdan silinmiyor.
Hepimiz bir gün öleceğiz sonuçta ben de öleceğim, insallah babam kadar iyi bir erkekle evlenirim ve benim arkamdan da bana dua okuyan çocuklarım olur. Mezun olduğumu, çalışma hayatımı göremedin, evlendiğimde beni gelinlikle göremeyeceksin ya canım babacım ben en çokta onlara üzüldüm ama biliyorum bir yerden belkide bana bakıyorsun, ağlama kızım diyorsundur ben hepsini gördüm göreceğim diyorsundur belki de.. Çünkü bazen yanımda bir güç hissediyorum ya o sensin.. seni çok özledim babacım.. nurlar içinde uyu mekanın cennet olsun..
Biricit; birgün babasına layık bir damat bulacak!
resim alıntıdır.
