Özlersin bazen..Kiminin sesini özlersin,ararsın konuşursun hasretin biter..Yüzünü özlersin kimininde yüzyüze gelirsin,hasretin diner belki..Kimininde ruhunu,kalbini özlersin..
İş arkadaşlarını özlersin.Onlarla çalıştığın anları,başınıza gelen komik olayları,yaptığınız dedikoduları..Ben en çok o yapı marketteki arkadaslarımı özlüyorum bazen..O çok az maaşla yaşamaya çalışmamızı,mücadele edişlerimizi..En çokta sabahları o oturduğumuz simitçideki,çaya katık ettiğimiz simitleri..O simidi yerken konustuğumuz hayallerimizi,belki hiç olmayacak hedeflerimizi,kim kimle çıkıyor,kimden hoslanıyor dedikodularımızı..Oradaki sahici arkadaslarımı özlüyorum bazen..Plazaların kendi kadar soğuk,hesapçı,çıkarcı arkadaslıkları gibi değildi oradaki iş arkadaslarım..
Sevdiğini özlersin..Bakıslarını,konustuklarınızı,kokusunu,ellerini,onu..bazen yanındayken bile özlersin onu ya da bulustuktan hemen sonra bile özlersin..belkide en kötü özlemek,kaybettikten sonra özlemektir,çaresi bulunamayan özlemelerdendir o..Eğer ona sahipsen çok şanslısındır aslında; özlemek o zaman sadece bulustuğunuzda,kavustuğunuzda geciverir yerini mutluluk alır çünkü..
Aileni özlersin..Eğer uzaklardalarsa telefonla hasret giderirsin..belkide bikaç gündür görmemişindir hemen görmek istersin yada konusmak ..Belkide ömür boyunca göremeyeceksindir bu özlemlerin en fecisidir..Hayattalarsa yine çok şanslısındır,özleyince görebilirsin,sarılabilirsin,konusabilirsin...ben en cok bayramlarda elini öpmeyi özledim sanırım babamın..
Dostlarını özlersin..Mesafelerden,şehirlerden,işlerden,güçlerden dolayı görmediğin,uzun zamanlardada göremeyeceğin arkadaslarını çok özlersin..dertlesememek onlarla,paylasamamak dahada özletir onları..
Sevmeyi özlersin ve sevilmeyi..öyle özlersinki yalnız gecelerde olmak istemezsin..gündüzlerde de..benide seven olsunda,onu dünyanın en mutlu insanı yapayım dersin,herkesin sevdiği var ben niye yalnızım dersin..sevmeyide sevilmeyide özlersin..
İstanbul'u özlersin..farklı bir şehre gidince ilk günler neşeyle geçsede,alıştıysan bu şehre özlersin..bu sehırde bıraktıklarını,hatta trafiğini bile özlersin..
Çocukluğunu özlersin..öyle saf saf oyunlar oynadığın zamanlarını..hiçbişeyin farkında olmadığın yıllarını..hayatı görmediğin,insanların iç yüzünü anlayamadığın günlerini..evcilik oynayıp,barbie bebeklerine elbiseler giydirdiğin,o yalnızca dansa davet,saklambaç,dokuz taş,misket oynadığın zamanlarını..o günlere dönmek istersin,dönemeyeceğini bile bile..
Özlersin...özlersin..özlemek ağlamaktır dersin ve susarsın...
Biricit derki,özlediğiniz tüm şeylere birgün umarım kavusursunuz ve onları ne kadar özlediğinizi söylersiniz..
resim alıntıdır.
