Blogumun değerli okuyucularının, baba olan, baba adayı olan gelecekte baba olacak herkesin babalar günü kutlu olsun. Şimdi yarın herkes sosyal medya da, facebook, instagram hesaplarında babalarıyla fotoğraflarını koyacak. Koyun da bence hem de çok koyun, onlarla güzel anılar biriktirin ve bol bol fotoğraf çektirin. Benim babamla fazla fotoğrafım olmadı, olanlar ise benim için çok değerli.. 15 yaşındayken onu kaybettiğim zaman içinde 'baba' kelimesi geçen her cümle de başka bir dünyaya gidip sonra bulunduğumuz dünyaya dönüyordum. İçim acıyordu ama bunu karşımdaki kişiye diyemiyordum. Diyemiyordum; nasıl diyebilirdim ki? O benden şanslıydı, babası yanındaydı, tabiri caizse başında babası vardı, güçlüydü ve bilerek de o kelime geçmiyordu ya ben alıngandım sanırım eskiden..
Onsuz tam yirmi yıl geçti.. Şimdi söyleyince ne kadar kolay geliyor insana ama neler yaşanıldığını sadece aynı şeyi yaşayanlar bilir. Şükür ki benim annem her zaman yanımdaydı, ben ondan güç alıyordum. Sonra ben ona güç veriyordum, ne olursa beni yıkamazdı annem vardı benim arkamda, bugün annemi kaybetmemin de yedinci ayı.. Ne kadar çabuk geçmiş.. Zaman o kadar çabuk geçiyor fakat özlemek hiç bitmiyor sanki dün gibi babamın ve annemin gidişleri.. Orada ikisi kavuştu birbirine ama ben burada onlarsız kaldım. En kötüsü de benim evlendiğimi ve çocuğumun olacağını görmeyecek olmaları, buna çok üzülüyorum işte.. Maalesef kader diye bir şey var ve bazen elimizden hiç bir şey gelmiyor, canım annem de canım babam da dualarımdalar nurlar içinde yatın, Allah ikinize de rahmet eylesin..
Ben hep anılarımdaki çocukluğumdaki güzel günlerde ki gibi hatırlıyorum sizi böyle teselli ediyorum kendimi, çünkü elimden bir şey gelmiyor, bana harika bir çocukluk ve gençlik yaşattığınız için, sizin çocuğunuz olduğum için binlerce kez teşekkür ediyorum size.. Sizin evladınız olduğum için gurur duyuyorum..
Sizi çok seviyorum..
