-Kız kulesinin hikayesini duymuş muydun? Dedi,sevdiğinin gözlerinin içine bakıp,çayını yudumlayan kız.
-Hayır duymadım… diye cevaplamış bir kızın gözlerinin içine, birde karşılarında duran ihtişamlı Kız Kulesine bakan genç adam.
-Peki anlatıyorum o zaman iyi dinle,demiş kız, gülümseyerek , başlamış anlatmaya…Çok eski zamanlarda bir padişah yaşarmış ve onun çok sevdiği kızı.Bir gün padişah rüyasında kızını bir yılanın soktuğunu ve kızının öldüğünü görmüş.Rüyasından uyanıp korkuyla,denizin ortasına bu kuleyi yaptırmış ki kızı rüyasındaki gibi ölmesin.Aradan günler günler geçmiş,inşaat bitince kızını bu denizin ortasındaki kuleye göndermiş.Bir gün sandalla, kuleye içinde meyve dolu sepetler gelmiş ve o sepetlerin birinin içinden çıkan yılan,padişahın kızını sokmuş ve kızcağız ölmüş..Kulenin ismi de ‘Kız Kulesi’ olarak kalmış..Hüzünlü bir hikaye ama aslında yaşanılan şey ‘kaderden kaçamazsın’,istesen de istemesen de kaderinden kaçamazsın.. .diye hikayeyi bitirmiş kız.
Genç adam bu hikayeden çok etkilenmiş,kızcağızın gözlerine yine bakmış,kızda onun gözlerine bakmış,birbirlerinin gözlerine baktıklarında öyle tuhaf oluyorlarmış ki.Aşık olmuşlar,sürekli görüşmek istemişler.Ama kaderden kaçamazsın ya,çocuk başka bir ülkeye gitmek zorunda kalmış…Hem kız hem de genç adam öyle üzülmüşler öyle ağlamışlar ki,her gün birbirlerini görmek isterken,şimdi hiç görüşemeyecek olmuşlar,aylar sonra ancak görüşebilmişler..Birbirlerini sürekli özlemeye, birbirlerine hasret kalmaya başlamışlar..Birbirlerini çok sevmişler,ayda yılda bir gün de olsa çocuk geldiğinde görüşmüşler,birbirlerine mektuplar yazmışlar,çok hasret çekmişler birbirlerine hasret kalmışlar..
Hayat; ikisine de yan yana olmadıkları zaman çok kötü ve çekilmez geliyormuş..Genç adam artık dayanamamış bu hasrete bu kadere,bu kader böyle olmamalıymış,neden birbirleriyle olmak varken,ayrı kalmışlar ki,kaderinden kaçmamaya karar vermiş ve kızla evlenmişler,onu da yasadığı yere götürmüş..
Aradan yıllar yıllar geçmiş ve İstanbul’a gelip,o akşam Kız Kulesi’ni izledikleri yere gelmişler,yine çay içmişler Kız Kulesi’ne baka baka ama yanlarında bu sefer kızları da varmış,minicik biricik kızlarının ismini de yıllarca hasret çektikleri için,’Hasret’ ve kaderden kaçamadıklarını anladıkları içinde ‘Kader’ koymuşlar,kucaklarında kızları Hasret Kader’le beraber,birbirlerinin gözlerine yine o akşamki gibi bakıp,içlerindeki huzuru ve mutluluğu tüm İstanbul’a yaymışlar..
Biricit derki;bu öykü kadere hala inananlar için..
Bu yazım Ben Ölmeden'in öykü yarışmasına katılmış olup (sondan birinci olsa da:) ), gerçek aşka inandığım için blogumda yer verdim, her aşkın sonu böyle güzel olur mu bilinmez ama umarım seven insanlar hep mutlu olurlar..
