Bayramlar çok hüzünlendirir beni, eskiden beri yani çocukluğumdan beri.. Bir Ramazan ayını da geri bıraktık ve Ramazan Bayramımız geldi hepimizin bayramı mübarek olsun. Dargınlar barışsın, huzur ve sevgi hep yanıbaşımızda yani içimizde olsun. İçimizde sevgiyi hissedersek yani koşulsuz sevgiyi bence aşılamayacak hiçbir şey olamaz bu dünyada.. Ben hep hüzünlenirim çünkü babamı özlerim her bayramda ama siz umuyorumki bir yakınınızı kaybetmemiş olun babanızın annenizin ellerinden öpme imkanına sahip olmuş olun. Çünkü herkes buna sahip olamayabiliyor bazen Allah sevdiklerimizi bizden daha önce alabiliyor yanına sonuçta hepimiz bir gün göçüp gideceğiz bu dünya kimseye kalmayacak o yüzden bir kalbi kırmak aslında çok yanlış. Asla ailenizden birinin veya ailenizde olmasa kimsenin kalbini kırmayın.Nereye doğru gidiyor bu yazı yahu birazdan mevlit merasimine baslamadan:) hepimizin bayramı hayırlara, güzelliklere, iyiliklere, yardımlara, huzura ve sevgiye vesile olsun.. Ellerini öpemediğimiz yakınlarımıza dualarımızı gönderelim..
Ramazan ayının son günlerinde annemle beraber Sultanahmet'e gittik annemle o ulvi atmosferde namaz kılmak bana inanamayacağınız bir haz verdi. Bu duyguyu hem o tarihi havadan hem de sanırım annemle beraber olmaktan dolayı hissettim ama bu duygunun bir tarifi daha yok..
Sultanahmet gezimizden renkli görüntülerle sizleri başbaşa bırakıyorum, şeker tadında çikolata kıvamında biscolatalarla dolu hayırlı bayramlar:))
Sultanahmet Meydanına geldiğinizde zaten tramvaydan gectikten sonra, kurulmus olan Nihat Hatipoğlu'nun sahnesi ve aşırı bir kalabalık karşılıyor.
Meshur sekerler:)
