Ramazan gecelerinin vazgeçilmezi tabiiki sokaktan geçen davulcudur.Bizim sokaktan geçen davulcu ile aramızda ise manevi bir iletişim var.Ne zaman gümbede güm güm diye davulundan ses cıkartarak gecse,beni alıyor bir heyecan,acaba bekar mı diye başlarda beyaz atlı prensim yoksa davulcu mu diye düşünürken,bir başlıyorum oynamaya,davulcu sokaktan baska sokağa gidiyor ben hala halay pozısyonundayım.Elimdede selpak mendilim :))
Gözlemlerime devam edersem belkide davulcumuzla aramızda dahada manevi duygular olusabılır:)
Mani okumuyor ama bizim davulcumuz,sadece davulunu calıyor ve gıdıyor,pek duygusal değil zaten melodiside öyle,hareketli ve bol actionlu bı arkadas olduğu kesin:)
Ben sahurda çok yemek yiyemiyorum,ama çok su içiyorum yaa yürüyen damacana gibi oluyorum,sonradan pişmanlık oluyo ama içim dışım su oluyo anlamadım valla susamayayım diye içtikçe içiyorum.Resmen yürüyen bir su damacanası bir su fıçısı misali oluyorum.Yürüdükçe midemdeki suların hareketlendiğini hissediyorum..Ne olacak bu halim bilemedim..Davulcu Ramazan ayı sonunda beni kendi davulu sanırsa hiç şaşmam! Kızını çok serbest bırakırsan ya davulcuya ya zurnacıya kaçarmış ya bende acaba davulcuya mı kaçsam ne yapsam?Bu kadar su içersem sonum o olacak! Ahhh yine geçiyo yine geçioo :)) Camdan bakayım bari:) Bi yudumda su..
Biricit bakalım davulcuyla mı evlenecek?
resim alıntıdır.
