Meleğimi Cennete Uğurladım..

Canım meleğim bir tanecik anneciğimi geçen hafta cennete uğurladım. Çok dua etmiştim iyileşsin diye ama maalesef ki.. Allah'ın takdiridir.. Hayat o kadar boş geliyor ki dedikleri gibi üç günlük dünya, boş yere bazı şeyler.. Ne diyebilirim ki; hep yanımda olacağını düşünürdüm annemin ama bu hayatta tek başına, annemsiz kalmakta varmış. Anlatılmaz bir acı, anlatılmaz bir durum.. Huzur içinde uyu meleğim, minik balkabağım, tontişim, minnak prensesim,bir tanem, ben seni anlatmaya kelime bulamıyorum.. Bir hafta oluyor yarın sen gideli, ne kadar çabuk geçti ne kadar çok özledim seni, özlemin daha da arttı. 

Bir gün kavuşacağız annecim, sana çok dua ediyorum, Allah rahmet eylesin mekanın cennet olsun inşallah.. Seni çok seviyorum..

Yanımda olup, gerek telefonla gerekse fiziksel olarak beni yalnız bırakmayan (hatta hiç ummadığım halde, benimle küs olduğu halde benimle olanlara da) herkese çok teşekkür ediyorum.  Ah annecim ne kadar çok sevenin varmış, hep derdin bana insanların kalbini kırma ben senin kadar iyi olamam ama hatta hiç öyle olamam sanırım.. 

Yasemin Kokulu Bir Hayat Bloglovin

Yasemin Kokulu Bir Hayat Facebook

Yasemin Kokulu Bir hayat Twitter
Yasemin Kokulu Bir Hayat Google

Yasemin Kokulu Bir Hayat Instagram

Annemi Özledim..

11 gündür blogumla ilgilenemedim, kendimle bile ilgilenemiyorum denebilir, annem yine yoğun bakımda bu sefer ki 4. kez yoğun bakımda kalışımız oldu, 5. kez de acilde sabahlamamız. Detayları aktarmayı çok isterdim ama belki sonra yazarım, şimdi bahsetmek bile istemiyorum. Çok canım sıkılıyor, gündüz pek bir şey düşünmüyor gibi görünsem de eve geldiğimde evin sessizliği, bomboş duvarları görmek, insanın moralini daha da bozuyor. Moralimi bozmak istemiyorum ama her gece ağlıyorum doğal olarak. Annemi kaybetmek istemiyorum çünkü bu dünyada beni ondan başka seven bir insan yok, tabii dostlar arkadaşlarda seviyordur eminim ki ama içinde saf bir sevgiyle, benim her zaman iyiliğimi düşünen melek annem dışında beni olduğum gibi kalbinden seven yok bu dünyada. O olmasa yaşama hevesim gidiyor, kendimi çok yalnız hissediyorum, içim yanıyor, altı buçuk aydır, tam düzeldi derken tam her şey yoluna girecek derken olmuyor, bir türlü sağlığına kavuşamıyor. 

Ya ben anlamıyorum, isyanda etmiyorum ama bu dünyada o kadar kötü insanlar varken niye benim annem diye düşünüyorum, bu dünyada kimseye zararı olmamış, hep doğruluktan, iyilikten yana olan, kimseye kötülük düşünmeyen, kimsenin kalbini kırmamaya özen gösteren, hatta bana hep öğütler veren, börek ve tatlı yemekten başka kötü bir huyu olmayan bir annem var benim. O daha benim evlendiğimi göremedi, hayatında torun sevgisini yaşayamadı, hep bana ümidini bağladı, ona yaşatamadığım duygular için de üzülüyorum. Hep bir balkonlu ev hayali var annemin bir türlü onu da yapamadım, hiç bir şey yapamadım, onu çok mutlu etmek isterdim. Ama yapamadım sanırım o yüzden çok kötü hissediyorum, çok yalnız, annemi güldürememiş gibi hissediyorum. Keşke benim elimden birşey gelse keşke benim elimde olsaydı bazı şeyler.. 

Annem yanımda olsa şimdi böyle şeyler düşünme derdi, kendine bak, ağlama sakın üzülme derdi.. Hep sonsuza kadar yanımda olacak sanırdım annemi, hep yanımda olacak sanırdım. Hiç düşünmemiştim şu anki düşündüklerimi, bu kadar yalnız hissetmemiştim dünyada. Hayatı çok sever benim annem, yaşayacak beni bırakmayacak buna inanmak istiyorum, inanıyorum, beni burada tek bırakmaz o.. Dua ediyorum çünkü başka bir şey elimden gelmiyor..

Yasemin Kokulu Bir Hayat Bloglovin

Yasemin Kokulu Bir Hayat Facebook

Yasemin Kokulu Bir hayat Twitter
Yasemin Kokulu Bir Hayat Google

Yasemin Kokulu Bir Hayat Instagram