Facebookta Aşk Var mı?

Facebookta ne haltlar yedim?
Öncelikle her girişimde onu bulmaya çalıştım,bulamadım.Herkesi buldum ama o yoktu,ama görmüştüm onu,hatta o göstermişti facebook bu diye.İki yıldır sevgiliydik msnni bile bilmiyordum,bilsem ne olacaktı benim kendi msnim bile yoktuki?
İlk msnim kendi adım soyadımla tabii,ama görünen ismim Bridgette Jones,bütün msn arkadaslarım yanı en yakınlarım bana biricit derler,beni ona benzettikleri için bu adı kullanmak hoşuma gitti ve biriciti cok sevdiğim için(filmlerinden).Herkes birbirini eklemeye basladı,okuldaki arkadaslarımı buldum,ilkokul,ortaokul,lise,üniversiteden zaten bir arkadasım var görüştüğüm,okula pek gitmezdim üniversitede calısmaktan,gezmekten fırsat kalmamıstı,ikinci öğretimde yoklamada yoktu sınavlara gırıyordum sadece.
Doğal olarak üniversitede cevrem pek olamadı.Ama üniversitedeki arkadaslarımın bazılarınıda tesadufen buldum.(facebooktakı bır uygulamada o anda onlıne olan kısılerı goruyorsunuz,sohbet edıyorsunuz,dusunun yanı yalnızlıktan nerelere saldırmısım,ordada bula bula okuldakı arkadaslarımdan bır cocuğu buldum sansa bak onada bır rezıl oldum,bızım bolumdekı bır kac tanıdığımıda onun facebookundan bulmustum)

Eski iş arkadasları falan eklemeye basladı,derken bir arkadasım sureklı resımlerıme yorumlar yazıyor,beğenıyor,ozelden mesajlasmaya basladık.Bız calısırken ıkımızınde sevgılılerımız vardı,aılesının benı ıstemedığı sevgılım vardı benım,onunda Almanya'da yasayan bır sevgılısı vardı.Ve o zamanlar ona hıc o gozle bakmamıstım,hem sevgılım vardı hemde ısyerınden bırıyle sevgılı olmam.Ama artık ıkımızınde sevgılısı yoktu,aynı ısyerınde calısmıyorduk,farklı ıslerımız vardı,derken hoslanmaya basladık H. ile sevgılı olduk,oda muhendıs (orman muhendısı buradan cağrısım yapmalıydı aslında odun olduğunu anlamam gerekıyordu)
O iş için bir yerlere gidiyordu,bana hedıyeler alarak gerı gelıyordu,sürekli mesajlasıyorduk,ısyerıme uğramıstı bırgun sırf karnım ağrıyordu dıye bana ılac getırmıstı,beni değişik hiç gitmediğim restoranlara götürüyordu,sevmek uzeredeydım aslında onu ıyı bırıydı,sürekli işten beni almaya gelirdi aksamları,bizim iş arkadaslarımız  oğrenmıslerdı tabıı hepsı bana cok yakısıyorsunuz,ınsallah bırıcıt evlenırsınız dıyorlardı.
Ama o evlenmekten konu acılırsa hemen konuyu değıstırıyordu,ben ustune gıtmek ıstemıyordum baskı falan yapmak asla ıstemedım.Zaten iki ay,iki bucuk ay olmustu daha,o aniden 'sen daha iyilerine layıksın' ben evlenmeyı dusunmuyorum su an ıcın dedı,sanki adama evlenme teklifi ettimde,deli gibi ağladım mesajını okuyunca işyerinde,çünkü dedim ya aniden ayrıldık,eve gidip aksam facebooka baktığımda beni sildiğini gördüm.Birkaç gün sonra ben işyerinde iş kazası geçirdim,bu sefer başka bir yapımarketteydim merdivenden düştüm,reyona çıkmaya çalışırken merdiven kapandı,ben dümdüz yere çivilendim.Röntgenler cekildi,işyerimizin doktoru çok ilgilenmişti sağolsun,beni hastaneye götürdü,ilaçlar yazdı en önemlisi bir hafta kebap gibi evde izin yapmıştım..Süperdi valla evde yan gel yat osman bi haldeydim.

Tabii sinirimden kan beynime gitmio o sıralar,facebooka girmekten beynim sulanmış,dönüp dönüp onun facebookuna arkadaslarına bakıyorum.Onunla aynı isimde olan H2Q diyeyim ben kısaca(buradan şu anda nasıl olduğunu görebilirsiniz) onu ekledım,ıkı kısıyı daha ekledım aynı anda,bırı hemen kabul ettı sazan,diğerı kımsınız dıye mesaj attı,H2Q da hemen kabul etti,o kabul edince diğer mesaj atan kişi aa sen bizim okuldansın sanırım H2Q ve sazanda lıstendeymıs dedi oda kabul etti bende onu silip engelledim,planlarıma mudahale edebılır bır lavuk havası sezmıstım.Ne planıydı ki bu? İNTİKAM...
Yanıp tutusuyordum,beni nasıl terkeder kafam almıyordu,onun arkadaslarını tavlayıp ondan ıntıkam almalıydım.H2Q ıle konusmaya basladık,diğer sazan İzmirde yasıyordu,o yuzden pek muhatap olmadım onunla.
Ama diğeri çok seker espriler yapıyordu,msnden konusuyorduk sureklı 24 saat derecesınde,anlattım ona iyi biriydi intikam için kıçımı yırtmıştım ama kimseye zarar veremezdim,yapamıyordum yani,söyledim zaten akıllı bir adamdı.Oda tuhaf bir sekılde ekledığımı anlamıstı,H hakkında konustuk eskı sevgılısı olduğumu anlattım,terkedıldığımı.Onun üniversiteden arkadasıymıs,pek görüşmüyorlarmış arada okul arkadasları toplanınca görüşürlermiş.Bulusmaya basladık,o benden hoslanmaya ben ondan hoslanmaya basladık ve sevgili olduk..
Beni gitmediğim yerlere,değişik mekanlara götürüyordu.Derken onun da tayini çıktı (!)  memur değildi tam sevinmiştim normal bir ilişkim olacak diye,ama onun işyeri Sakaryaya tasınacakmıs,oda üretim müdürüydü, fabrika nerdeyse oda orda olmak zorunda,seneye nişanlanırız dedi,öbür senede evleniriz,bu senede sadece haftasonları görüşürüz,bende ona uzakta yaşayan biriyle bir ilişki yaşayamacağımı,sevdiğimle aynı şehirde yaşamak istediğimi, uzakta yürütemeyeceğimi anlattım.Ve gitti..
Yine facebooktan,msnden silmeler..ağlamalar..Sigara..sigara..sigara..

Bu yazıdan çıkarılacak sonuç:
-Mühendisler sizleri hep değişik,bilmediğiniz,görmediğiniz mekanlara,restoranlara götürürler.
-H. nin sonu: evlenmeyi düşünmüyorum dedi,şu anda evli.
-H2Q nun sonu: şu anda bir barbiesi var.bknz. fazla merak 
-Biricit: o şimdi bekar,hala bekar,hep bekardı.

Mutluluğu facebooktada bulamayan biricit nerede bulacak acaba?

resimler alıntıdır.

Bir Ankaralı klasiği: Ayrılık

Facebooka 14 Şubat 2008de üye olmuşum,nasıl hatırlıyorum çünkü ilk yüklediğim fotoğrafımı hala silmedim,yan komşumuzun oğlu internetide o bağlamıştı ilk aldığımızda ve benim o büyük içimdeki facebooka üye olma isteğini de çok saolsun yerine getirmişti.(komsumuzun oğluda evlendı bu arada,benden de kucuk ayrıca 25 yas cıvarında)
Şimdi diyeceksinizki sende hakkatende salaksın nasıl üye olamadın(bu arada iki yabancı dilide azçok bilen birisiyim)
Ben o yıllarda interneti sadece mail ve iş başvurusu yapmak için kullanıyordum,baska ıslere yaradığından haberım yoktu,kısısel bır pcmde o zamanlar yoktu,ınternet kafeye gıdıp ıs basvurusu yapan bırıydım.Hatta şöyle anlatayım msnden bile haberim yoktu.
Derken iki yıl süren ve ailelerin istemediği ilişkimi bitirmiştim.Ben değil o bitirmişti,bitirmekte değil aslında resmen kaçmıştı,hemde bir gece öncesi bulustuğumuzda Ankara'ya gideceğini bile söyleme zahmetine girmeden.(bır gece once cocukluk arkadasım ve nısanlısı,ben ve benım sevgılı sevgılım bulusup kahve ıcmıstık)
Ertesı gun benı Ankara'dan arayıp,ben Ankara'dayım tayinimi buraya aldırdım,kabul edılmıs dediğinde kalakalmıstım.

Bir sene harikaydı(bir kez aldatmasına rağmen),zaten annem biliyordu onu,oda aılesıne benden bahsetti,resmimi göstermiş annesi ne iş yaptığımı öğrenince olmaz demiş,pavyonda falan calısmıyordum yanlıs anlamayın!o zaman bir mağazada çalısıyordum,yapımarkette,sen koskoca memursun, o sana yakısıyor mu kesınlıkle olmaz,baban memur sende memursun,bır ablan doktor,diğer ablanda hakim,sende öğretmen yada memur biriyle evlenirsin olmaz demiş sayın kayinvalidecim.
Şu anda saolsun duaedıyorum ona ıyıkıde olmamış dıye.Ama tabıı o zamanlar cok kızmıstım,uzulmustum.Annemde duyunca bu olayı onlar ıstemıyorlarsa ben hıc ıstemem dedı,tabıı ask bu onu o kadar sevmıstımkı,hayatımda kımseyı bu kadar sevmemıstım,kalan bır yılda gızlı gızlı bulusmaya basladık,hani yasak olan çeker ya o hesap sanırım,hatta bir ara bana hamile olursan rahat evlenırız bıle demıstı,kuzenı o sekılde evlenmıs,kaynanası o kızıda ıstememıs oda hamıle kalmıs,kabul etmek zorunda kalmıslar..
Yok dedım yaa sen ne dıyosun ASLA! dedım.Dusunsenıze hamıle kalıp evlenıyorsunuz,butun hayatınız boyunca aılede ıstenılmeyen ınsansınız,ha bıre kafanıza vuruyolar sen yamandın oğluma,hayatı zehır ederlerdı bana,ıyıkıde yanlıs yapmadım bılmıyorum bana gore doğruydu onu ne kadar cok sevsemde hatta ondan cocuğumun olma fıkrı bıle hosuma gıtsede yapmadım ondan cocuk mocuk..
Ben işten yeni ayrılmıştım,iş arıyordum,bazen evde kek borek corek yapan,bazen kız arkadaslarımla alısverıs yapan,haftada bırkac kezde gızlıce sevgılımle gorusen bır haldeydım.Hakim olan ablasının eşide subaydı ve kadını dayak manyağı yapmıstı,ablasıda bosanmak ıstıyordu,o sıralarda bosanmak uzereydı,sureklı telefonda konusuyorlardı,bu arada aılecek Ankaradalar.Sevgılımın Istanbul'a tayini cıktığından,İstanbul'a gelmıstı.Ablası ıcın yanı bana soyledığı buydu,onun yanında olmam lazım bana ıhtıyacları var aılemın,tayinimi isteyeceğım Ankara'ya dedi.Daha onceden Ankara'da yasama fıkrını konusmustuk,hatta onu bıle kabuletmıstım dusunun yanı evlenınce Ankara'ya gıdıyordum.Ama bıde soyle bı durum vardı,doğum yeri Ankara olduğu ıcın,tayininin asla oraya cıkamayağını hatta ımkansız bır durum olduğunu soylemıstı(belkıde o yuzden kabul etmıstım).

Tabı ablası ıcın dılekce verdı,Ankara'ya tayininin çıkmayacağını sanıyordum.Icımden heee yavrum hee nahh gıdersın dıyordum.Bır hafta once dılekcesını vermıstı,bulustuğumuz aksam esyalarını toplamıs ve hatta bana sonradan telefondan soyledığı romantık laflarla aslında bana veda etmıs ben anlamadan.Aslında arabada benı eve bırakırken son defa benı operken arabadan ınmeden bısey vardı ama ne olduğunu anlayamadım,hatta eve gelıp sms attım aşkım sen sanırım bana bırsey soyleyecektın ama demedın hadııı mesajla yaz yazmıstım,sana oyle gelmıs demıstı..Bende buyutmedım ama arabada son kez ona baktığımı bılseydım,sımsıkı sarılıp onu optuğumde..GİTME derdim belkide..
Neyse gitti ve beni oradan dalga gecer gıbı aradı,tartısmaya basladık telefonda doğal olarak ! suratına kapadım,ağladım ağladım,gunlerce haftalarca arkadaslarımın telefonlarına bıle bakmadım,kımseyle gorusmedım.Bır ay evden cıkmadım,yatıp yemek yıyordum tekrar yatıyordum sigara..sigara...sigara....
Kurban bayramına dört bes gun vardı,babamın akrabaları kuzenler (onlarda evli) babamın memleketine gideceklerini söylediler biricitte gelsin,zaten merak ediyordum 24 yasına gelmıstım ama memleketımı bılmıyordum gıtmemıstım hıc,hemde babamın belki ruhu şad olur onuda anarım oralarda dedım,dustum akrabalarla yola,arabalarıyla gıttık on gun kaldım Erzurum'da.Gıderken acaba dığer akrabalarım nasıl davranacaklar bana dıye urkerek gıttım,ama o kadar ıyı,doğal,samimi insanlardıki,halamlar amcamlar hepsi bu gece bızde kal dıye ısrar ettiler,bir sürü ikramlar kısaca sıcak sudan soğuk suya elımı surdurmedıler,kral gıbı davrandılar bana,cok sevdım onları.Buyuksehırdekı yapmacıklıklar yok ne bıleyım,önyargılı gittim yanlarına mahcup olarak döndüm.Kafamda biraz düzeldi havası iyi geldi,bayramı orda gecırdım.İstanbul'a dönünce eskiye nazaran daha iyi bi haldeydim.Aklımdaki laptopu aldım,internete girmeye basladım.
Neden o kadar facebooka girmek istedim? Onu orada bulabılecek mıydım?Telefonu bende vardı istesem zaten arardım sorardım,ama hani onun girdiği ama bana tuuuu kakaaaa dediği facebook neydi?Asla resmini koymadığı,gizemli adam hali,onun girebileceği ama bana yasak olan! kötü olan facebook neydi ve onu nasıl bulacaktım?O zamanlar onu aradım aradım bulamadım.Kımlerı buldumda onu bulamadım.
Sonra o beni buldu facebookta..Yıllar sonra..

Mübarek sevgililer gününde facebooka üye olan biricit için facebook acaba bir dönüm noktası mı olacak?

resimler alıntıdır.