Facebooka 14 Şubat 2008de üye olmuşum,nasıl hatırlıyorum çünkü ilk yüklediğim fotoğrafımı hala silmedim,yan komşumuzun oğlu internetide o bağlamıştı ilk aldığımızda ve benim o büyük içimdeki facebooka üye olma isteğini de çok saolsun yerine getirmişti.(komsumuzun oğluda evlendı bu arada,benden de kucuk ayrıca 25 yas cıvarında)
Şimdi diyeceksinizki sende hakkatende salaksın nasıl üye olamadın(bu arada iki yabancı dilide azçok bilen birisiyim)
Ben o yıllarda interneti sadece mail ve iş başvurusu yapmak için kullanıyordum,baska ıslere yaradığından haberım yoktu,kısısel bır pcmde o zamanlar yoktu,ınternet kafeye gıdıp ıs basvurusu yapan bırıydım.Hatta şöyle anlatayım msnden bile haberim yoktu.
Derken iki yıl süren ve ailelerin istemediği ilişkimi bitirmiştim.Ben değil o bitirmişti,bitirmekte değil aslında resmen kaçmıştı,hemde bir gece öncesi bulustuğumuzda Ankara'ya gideceğini bile söyleme zahmetine girmeden.(bır gece once cocukluk arkadasım ve nısanlısı,ben ve benım sevgılı sevgılım bulusup kahve ıcmıstık)
Ertesı gun benı Ankara'dan arayıp,ben Ankara'dayım tayinimi buraya aldırdım,kabul edılmıs dediğinde kalakalmıstım.
Bir sene harikaydı(bir kez aldatmasına rağmen),zaten annem biliyordu onu,oda aılesıne benden bahsetti,resmimi göstermiş annesi ne iş yaptığımı öğrenince olmaz demiş,pavyonda falan calısmıyordum yanlıs anlamayın!o zaman bir mağazada çalısıyordum,yapımarkette,sen koskoca memursun, o sana yakısıyor mu kesınlıkle olmaz,baban memur sende memursun,bır ablan doktor,diğer ablanda hakim,sende öğretmen yada memur biriyle evlenirsin olmaz demiş sayın kayinvalidecim.
Şu anda saolsun duaedıyorum ona ıyıkıde olmamış dıye.Ama tabıı o zamanlar cok kızmıstım,uzulmustum.Annemde duyunca bu olayı onlar ıstemıyorlarsa ben hıc ıstemem dedı,tabıı ask bu onu o kadar sevmıstımkı,hayatımda kımseyı bu kadar sevmemıstım,kalan bır yılda gızlı gızlı bulusmaya basladık,hani yasak olan çeker ya o hesap sanırım,hatta bir ara bana hamile olursan rahat evlenırız bıle demıstı,kuzenı o sekılde evlenmıs,kaynanası o kızıda ıstememıs oda hamıle kalmıs,kabul etmek zorunda kalmıslar..
Yok dedım yaa sen ne dıyosun ASLA! dedım.Dusunsenıze hamıle kalıp evlenıyorsunuz,butun hayatınız boyunca aılede ıstenılmeyen ınsansınız,ha bıre kafanıza vuruyolar sen yamandın oğluma,hayatı zehır ederlerdı bana,ıyıkıde yanlıs yapmadım bılmıyorum bana gore doğruydu onu ne kadar cok sevsemde hatta ondan cocuğumun olma fıkrı bıle hosuma gıtsede yapmadım ondan cocuk mocuk..
Ben işten yeni ayrılmıştım,iş arıyordum,bazen evde kek borek corek yapan,bazen kız arkadaslarımla alısverıs yapan,haftada bırkac kezde gızlıce sevgılımle gorusen bır haldeydım.Hakim olan ablasının eşide subaydı ve kadını dayak manyağı yapmıstı,ablasıda bosanmak ıstıyordu,o sıralarda bosanmak uzereydı,sureklı telefonda konusuyorlardı,bu arada aılecek Ankaradalar.Sevgılımın Istanbul'a tayini cıktığından,İstanbul'a gelmıstı.Ablası ıcın yanı bana soyledığı buydu,onun yanında olmam lazım bana ıhtıyacları var aılemın,tayinimi isteyeceğım Ankara'ya dedi.Daha onceden Ankara'da yasama fıkrını konusmustuk,hatta onu bıle kabuletmıstım dusunun yanı evlenınce Ankara'ya gıdıyordum.Ama bıde soyle bı durum vardı,doğum yeri Ankara olduğu ıcın,tayininin asla oraya cıkamayağını hatta ımkansız bır durum olduğunu soylemıstı(belkıde o yuzden kabul etmıstım).
Tabı ablası ıcın dılekce verdı,Ankara'ya tayininin çıkmayacağını sanıyordum.Icımden heee yavrum hee nahh gıdersın dıyordum.Bır hafta once dılekcesını vermıstı,bulustuğumuz aksam esyalarını toplamıs ve hatta bana sonradan telefondan soyledığı romantık laflarla aslında bana veda etmıs ben anlamadan.Aslında arabada benı eve bırakırken son defa benı operken arabadan ınmeden bısey vardı ama ne olduğunu anlayamadım,hatta eve gelıp sms attım aşkım sen sanırım bana bırsey soyleyecektın ama demedın hadııı mesajla yaz yazmıstım,sana oyle gelmıs demıstı..Bende buyutmedım ama arabada son kez ona baktığımı bılseydım,sımsıkı sarılıp onu optuğumde..GİTME derdim belkide..
Neyse gitti ve beni oradan dalga gecer gıbı aradı,tartısmaya basladık telefonda doğal olarak ! suratına kapadım,ağladım ağladım,gunlerce haftalarca arkadaslarımın telefonlarına bıle bakmadım,kımseyle gorusmedım.Bır ay evden cıkmadım,yatıp yemek yıyordum tekrar yatıyordum sigara..sigara...sigara....
Kurban bayramına dört bes gun vardı,babamın akrabaları kuzenler (onlarda evli) babamın memleketine gideceklerini söylediler biricitte gelsin,zaten merak ediyordum 24 yasına gelmıstım ama memleketımı bılmıyordum gıtmemıstım hıc,hemde babamın belki ruhu şad olur onuda anarım oralarda dedım,dustum akrabalarla yola,arabalarıyla gıttık on gun kaldım Erzurum'da.Gıderken acaba dığer akrabalarım nasıl davranacaklar bana dıye urkerek gıttım,ama o kadar ıyı,doğal,samimi insanlardıki,halamlar amcamlar hepsi bu gece bızde kal dıye ısrar ettiler,bir sürü ikramlar kısaca sıcak sudan soğuk suya elımı surdurmedıler,kral gıbı davrandılar bana,cok sevdım onları.Buyuksehırdekı yapmacıklıklar yok ne bıleyım,önyargılı gittim yanlarına mahcup olarak döndüm.Kafamda biraz düzeldi havası iyi geldi,bayramı orda gecırdım.İstanbul'a dönünce eskiye nazaran daha iyi bi haldeydim.Aklımdaki laptopu aldım,internete girmeye basladım.
Neden o kadar facebooka girmek istedim? Onu orada bulabılecek mıydım?Telefonu bende vardı istesem zaten arardım sorardım,ama hani onun girdiği ama bana tuuuu kakaaaa dediği facebook neydi?Asla resmini koymadığı,gizemli adam hali,onun girebileceği ama bana yasak olan! kötü olan facebook neydi ve onu nasıl bulacaktım?O zamanlar onu aradım aradım bulamadım.Kımlerı buldumda onu bulamadım.
Sonra o beni buldu facebookta..Yıllar sonra..
Mübarek sevgililer gününde facebooka üye olan biricit için facebook acaba bir dönüm noktası mı olacak?
resimler alıntıdır.
