Etiketler(dikkat felsefik yazıdır,kafamdakileri saçtım kaçın)

İnsanların üzerinde etiketler vardır bilmem farkettiniz mi?Ama o etiketleri biz kendimiz koyuyoruz,bir markanın etiketi gibi insanlarıda etiketliyoruz.
Şu zengin ya bu konuyu bilir,bu fakir bu anlamaz bişeyden,bu doktor sadece sağlıkla ilgili şeyleri bilir.Bu öğretmen ya gitsinde çocuklara okulda bişeyler öğretsin.Bu temizlikçi bu ne bilecek bu konuları cahil cahil diye düşünürüz değil mi?
Değil işte aslında düşünmemiz gereken o insanların üzerindeki o etiketler değil,o insanların yaşadıkları yaptıkları şeyler.
Nereden biliyorsun blog dünyasında bu kişilerden kimler var,hepimiz zengin miyiz?yada fakir miyiz?Hepimiz bişeyleri paylaşıyoruz burada kendi halimizde kendi hayatlarımızla ilgili,yasadıklarımızla ilgili,kimseyi etiketleyipte bi yerlere varamayız.
Bu gerçek hayattada böyle,sanal dünyadada..
Gerçektede insanlar hakkında böyle düşünmüyor muyuz?Birisi gelse size deseki aaa seni gördüğüme sevindim,ne deriz bi takla atta görelim gercekten sevindin mi yada bi göbek atta görelim sevindin mi?Ben sahsen sadece kocamı gördüğümde göbek atarım sevincimden baska bişi bana göbek attıramaz.
Tabi göbek at diyen kişi işvereniniz yada müdürünüzse onun akıllı yada deli olması-bakın burdada ben bi etiketleme yaptım- farketmez.Nasıl olsa müdürümüzdür ekmeğimizi veriyo yaa hemen bi göbek atalım moduna geçer miyiz?geçeriz..
Etiketleri kendimiz yapıyoruz,tıpkı markaların etiketleri gibi,insanları tek tek etiketliyoruz..onlara etiketlerine göre davranmaya devam ediyoruz.
Sonuçtada insanları ve insanlığımızı tüketiyoruz,insanları etiketlemeyin..
Belki ben bi doktorum,belki ben bi öğretmenim,belki zenginim,belkide çok fakirim,belkide köşedeki çöpü temizleyen birisiyim,önyargı ile etiketleyip bana öyle mi davranacaksınız,yoksa yazılarımdan yasadıklarımdan tanıdığınız gibi mi davranacaksınız?
Belki belki ben..

Belkim bir kertenkeleydim

piç edilmiş bir yağmurun serini

bir güzelin çirkiniydim

çirkinlerin en güzeli

yeşil koşsa güneşlerin gölgesi

ben en hızlı yeşiliydim

kurbağa yarışlarında annemin

çatal matal kaç çataldım kim bilir

bin dereden bir kendimi getirdim

haydan gelip huya giden bir huysuz

heyheyler içinde bir heydim

belkim yedi belkim sekiz belaydım

düdük çalar hırsızlanmış polisler

ben korkudan üstlerime işerdim

üç yıldızlı bir albaydı gökyüzü

karşısında önüm açık gezerdim

ağzı bozuk meymenetsiz bir ozan

rus cenginde çağanozdum bir zaman

iki gözüm iki koltuk-eviydi

mavilerim bir miyobun koynunda

kendi düşen köyler kentler ağlamaz

sur dışında ben oturur ağlardım

ekmek diye bağrışırdı bebeler

elma derler ben ortaya çıkardım

ağıtlarla kutlanırdı İsa-doğdu gecesi

fildişinden bir kuleydim yıktım kendimi

bilmem hangi keloğlanın fesiydim

bir püskülsüz sümbülteber tohumu

fesleğenler yaprak dökmüş şerrimden

bir naraydım kimse bilmez nereden

ya yakından ya uçmaktan gelirdim

belkim ince belkim kalın bir sestim

belkilerin kol gezdiği saatta

belkim belki bile değildim.

Can Yücel'in büyük üstadın harika şiiriyle bitiriyorum bu geceyi..

Biricit kahve yapmaya gitti,sosyal konularla ilgili ilk defa yazan biricit bakalım daha neler yazacak?(felsefik yazılar yazacağına kocayı bulda evlen bosbos durup durup sureklı yazı yazma blogda aaa doverım patronun yok mu senın basında?)
resım alıntıdır