Yine biraz uzun zamandır bloguma gelemedim. Yaklaşık bir haftadır yazamıyorum annem ikinci kez yoğun bakıma alındı. Bu sefer akciğerinde ödem oluşmuş, nefes alamadığı için gittik. Yine dualarım onunlaydı bu sefer 5 gün yoğun bakımda, 1 günde serviste kalarak hastaneden eve döndük, tabii ki böyle yazınca her şey çok kolaymış gibi geliyor ama tabii ki yaşayan bilir.
Neyse ki sağlığına kavuştu annem o yüzden daha iyi hissediyorum ve mutluyum yanımda olduğu için. Allah kimseyi hastaneye düşürmesin derler ya, sağlık çok önemli derler gerçekten de öyle keşke yaşarken bunu anlayabilsek, gereksiz şeylerle uğraşmasak, kalp kırmasak, gereksiz hırslara girmesek çünkü hayat o kadar kısa ki.. İnsanları üzecek kadar uzun değil, bir kalbi kıracak, insanların zamanını çalacak kadar uzun yaşamayacağız. Ne kadar yaşarsak yaşayalım iyi ve kaliteli yaşamak, sevdiğimiz insanlarla bir arada olmak önemli bence. Sevdiğimiz insanlarla mutlu oluruz çünkü..
Annem 2.kez yoğun bakımdayken ziyarete gittiğimde yine Survivor'da kim elendi, gelinler evinde kavgalar oldu mu, o seri katil yakalanabilmiş mi gibi bilindik sorularını sordu. Yoğun bakımdaydı ama dışarda neler oluyordu hep bir merak içindeydi. İlk yoğun bakımda kalışında da canı hep börekler, mantılar istemişti, çıkınca bana su böreği al demişti, yoğun bakım da dahi yemek aklından hiç çıkmamıştı. Hem yemek hem de annemin günlük olarak izlediği programlar, hep aklındaydı, ee kimin annesi bende yemek yemeği çok seviyorum ama yine şimdi diyet yemeklerine devam edeceğiz annemle beraber. Hastane çıkışımızda da 3 tane daha yeni ilacı eklendi ve günde 11 tane ilaç alarak hayatına devam edecek annem inşallah daha da uzun seneler yaşar daha beni evlendirip torununu görecek, torununu belki evlendirecek, sen bana lazımsın canım anneciğim seni çok seviyorum! diyerek yazımı burada tamamlarken, yaşamın çok önemli olduğunu söylemeden edemeyeceğim özellikle de sevdiklerinizle yaşamamın... Çok şükür..
