Sonra durdum..düşündüm.. dedim ki; kendini bu insanlar için mi üzüyorsun, seni sevmeyenler için yıpranmaya kendini üzmeye değer mi? Yaptıklarını görmeyen, anlamayan dost, arkadaş, bilumum akraba.. sevgili için değer mi? Kendi moralini bozup canını sıkmana ..!? Değer mi onları düşünmeme, ağlamama, üzülmeme onlar için ?! Beni anlamayanlara, yanlış anlayanlara artık kendimi anlatmamayı seçiyorum. Nasılsa anlamıyorsunuz, bu saatten sonra hiç anlamayın daha iyi..
Vefasız, nankör, bencil insanlar için kendimi yıpratmayacağım, Kendi egolarıyla, nankörlükleriyle, bencillikleri ile baş başa bırakıyorum onları .. İşi düşünce, boş kalınca, menfaati olunca arayan soran, hiç bir kötü zamanımda yanımda olmayan buna iyi gunumde dahil, yani hiç bir anımda benimle olmayan beni hep YALNIZ bırakan herkesi bende bırakıyorum artık .. artık hiçbirinize üzülmemeyi seçiyorum, Kılımı dahi kıpırdatmamayı seçiyorum sizin için .. Yaptığı iyiliği başıma vuran, başarılarımla mutlu olmayan, hep kendini düşünen, hep kendi dediği olsun isteyen onlara değer verdiğim için de bunun hep görevim oldugunu sanan, bütün tanıdığım insanlar artık hiç kusuruma bakmayın siz de benim HİÇsiniz ..
Bu da şarkım:
Biricit olgunlaşmaya mı başlıyor ne dersiniz?
